Καθ’ έξιν αποβολές: Σύγχρονα ιατρικά δεδομένα, αίτια, διερεύνηση και αντιμετώπιση

 

Ο όρος «καθ’ έξιν αποβολές» ισχύει για γυναίκες με ιστορικό τριών η περισσότερων αυτομάτων αποβολών 1^ου τρίμηνου κύησης και παρατηρείται στο 1% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (50%) η έρευνα, συμπεριλαμβανομένης της υστεροσαλπιγγογραφίας, και κυστεοσκόπησης, της χρωματοσωμικής και ορμονικής ανάλυσης και των αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων, αποβαίνει άκαρπη.

Υπάρχει ήδη σωρεία ενδείξεων ότι η επίκτητη θρομβοφιλία της μητέρας, κυρίως το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, σχετίζεται με τις καθ’ έξιν αποβολές. Όμως, η ετερογένεια της παθολογίας του πλακούντα σε τέτοιες περιπτώσεις και το γεγονός ότι η θρόμβωση στα αγγεία του πλακούντα σε τέτοιες περιπτώσεις και το γεγονός ότι θρόμβωση στα αγγεία του πλακούντα είναι συχνό εύρημα, ανεξάρτητα από την παρουσία ή μη αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου (15%), καταδεικνύει ότι εμπλέκονται και άλλοι παθογενετικοί μηχανισμοί που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα.

Επίκτητες ή γενετικές αιτίες συχνά αλληλοδιαπλέκονται και συγγενείς θρομβοφιλίες (φορείς του παράγοντα V Leiden, ανεπάρκεια της πρωτεΐνης C και S και της αντιθρομβίνης, μετάλλαξη της προθρομβίνης G/A 20210, Υπερομοκυστειναιμία κ.α.) σχετίζονται επίσης με αυξημένα ποσοστά απώλειας της κύησης στο πρώτο τρίμηνο.

Αυτό καθίσταται εμφανέστερο σε περισσότερο προχωρημένα στάδια της κύησης ( 20^η εβδομάδα), οπότε ο κίνδυνος IUGR, προεκλαμψίας, ενδομητρίου θανάτου και πρόωρης αποκόλλησης του κανονικά προσφυόμενου πλακούντα τριπλασιάζεται.

Γυναίκες με ιστορικό καθ’ έξιν αποβολών έχουν πιθανότητα τελειόμηνης κύησης που δεν υπερβαίνει το 60-70%. Το ποσοστό αυτό μειώνεται δραματικά παρουσία θρομβοφιλίας.

Στην καθημερινή πράξη η αντιμετώπιση των γυναικών αυτών εμφανίζεται περιπλοκή και συχνά αναχρονιστική. Η ανοσοθεραπεία και η δημιουργία αντιιατρικών αντισωμάτων μετά τον «εμβολιασμό» των γυναικών αυτών με λευκά αιμοσφαίρια του συζύγου υπήρξαν δημοφιλή από 8ετιας και πλέον, όμως έχουν εγκαταλειφτεί και δεν θεωρείται ότι κατέχουν οποιαδήποτε θέση στην αναπαραγωγή. Σε αρκετές χώρες της Ευρώπης μάλιστα αντενδείκνυται επίσημα εν όψει των πιθανών επιπλοκών όπως είναι οι αλλεργικές αντιδράσεις και η μετάδοση συγκεκριμένων παθήσεων, ενώ παράλληλα έχουν ακόμα κατηγορηθεί και για πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στη γονιμότητα.

Ασθενείς με «καθ’ έξιν αποβολές» έχουν αντιμετωπίσει επιτυχώς με ασπιρίνη και χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρίνη, η θεραπεία όμως αυτή περιορίστηκε μονό σε γυναίκες με αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο και ερυθηματώδη λύκο, που αντιπροσωπεύουν μονό το 15% του συνόλου. Πάρα τη δραματική αύξηση στην εντόπιση διαφόρων μορφών θρομβοφιλίας και άλλων παθολογικών καταστάσεων  που σχετίζονται με επαναλαμβανόμενες πρώιμες αποβολές, η πλειοψηφία των περιπτώσεων «καθ’ έξιν αποβολών» (50-70%) παραμένει ακαθόριστης αιτιολογίας. Αναζητώντας λύση στο πρόβλημα αυτό , προτάθηκε η χορήγηση ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους σε όλες τις γυναίκες με ιστορικό καθ’ έξιν αποβολών, γνωστής η άγνωστης αιτιολογίας, με το σκεπτικό ότι παθολογικός πλακούντας με έμφρακτα και ισχαιμική νέκρωση, που αποτελεί την τελική αιτία θανάτου του εμβρύου, συναντάται εξίσου συχνά και στις δυο περιπτώσεις. Τα αποτελέσματα υπήρξαν εξίσου ενθαρρυντικά στο σύνολο των ασθενών.

 

Οι καθ’ έξιν αποβολές αποτελούν ένα πρόβλημα που συναντάται περίπου στο 1% των γυναικών. Η ηλικία της μητέρας και ο αριθμός προηγούμενων αποβολών είναι δυο ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση μιας νέας αποβολής. Η προχωρημένη ηλικία της μητέρας επηρεάζει αρνητικά  την ωοθηκική λειτουργιά , οδηγώντας σε μικρότερο αριθμό ωάριων καλής ποιότητας, με αποτέλεσμα την δημιουργία εμβρύων με χρωμοσωμικές ανωμαλίες που σπάνια εξελίσσονται περαιτέρω.

 

Διερεύνηση και θεραπεία:

 

• Γενετικοί παράγοντες

Όλα τα ζευγάρια με ιστορικό καθ’ έξιν αποβολών πρέπει να υποβληθούν σε καρυοτυπικό έλεγχο περιφερικού αίματος.

Ανατομικοί παράγοντες ή ανακάλυψη καρυοτυπικών ανωμαλιών των γονέων επιβάλλει παραπομπή σε κλινικό γενετιστή.

Περίπου στο 3-5% των ζευγαριών με καθ’ έξιν αποβολές , ένας από τους δυο γονείς φέρει μια ισορροπημένη δομική χρωμοσωμική ανωμαλία. Οι πιο κοινοί τύποι γονεικών χρωμοσωμικών ανωμαλιών είναι οι ισορροπημένες ή τύπου robertson μεταθέσεις. Η ανακάλυψη καρυοτυπικών ανωμαλιών των γονέων επιβάλλει την παραπομπή σε κλινικό γενετιστή. Η γενετική συμβουλή μπορεί να διαφωτίσει το ζευγάρι σχετικά με την πρόγνωση μελλοντικών κυήσεων, την ανάγκη για χρωμοσωμικό έλεγχο άλλων ομάδων της οικογενείας, καθώς και να κατευθύνει την προγεννητική διάγνωση σε μελλοντικές κυήσεις όταν υπάρχει  πιθανότητα εμφάνισης μή αμοιβαίας μετάθεσης 5-10%. Τελευταία η προεμφυτευτική διάγνωση μελετάται σαν θεραπεία εκλογής σε φορείς χρωμοσωμικών μεταθέσεων. Παρ’ όλα αυτά, αυτή αποτελεί μια τεχνικά απαιτητική διαδικασία και η εμπειρία είναι ακόμα περιορισμένη. Από τη στιγμή που η προεμφυτευτική διάγνωση απαιτεί το ζευγάρι να υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση για να σχηματίσουν τα έμβρυα. Τα ενδιαφερόμενα ζευγάρια με αποδεδειγμένη γονιμότητα πρέπει να ενημερωθούν για τα χαμηλά ποσοστά κύησης και γεννήσεων ανά κύκλο έπειτα από εξωσωματική γονιμοποίηση. Επιπρόσθετα πρέπει να ενημερωθούν ότι η πιθανότητα απόκτησης υγιούς παιδιού έπειτα από φυσική σύλληψη χωρίς καμιά θεραπευτική παρέμβαση είναι περίπου 40-50%.

Σε όλα τα ζευγάρια με ιστορικό καθ’ έξιν αποβολών πρέπει να συστήνεται κυτταρογενετικός έλεγχος των προϊόντων της σύλληψης σε νέα μελλοντική αποβολή.

Οι καθ’ έξιν αποβολές μπορεί να οφείλονται σε ανωμαλίες του εμβρύου, οι όποιες είναι ασύμβατες με τη ζωή, όπως χρωμοσωμικές ανωμαλίες ή διαμαρτίες της διάπλασης του εμβρύου. Όταν ο αριθμός των αποβολών σε μια γυναίκα αυξάνει, ελαττώνεται η πιθανότητα ύπαρξης χρωμοσωμικών ανωμαλιών του εμβρύου και αυξάνεται η πιθανότητα ύπαρξης κάποιου προβλήματος από την πλευρά της μητέρας. Εάν ο καρυότυπος του εμβρύου που αποβλήθηκε είναι παθολογικός, τότε η πρόγνωση μελλοντικής κύησης είναι καλύτερη. Ο κυτταρογενετικός έλεγχος είναι ένα δαπανηρό διαγνωστικό εργαλείο και δεν πρέπει να αποτελεί εξέταση ρουτίνας, έκτος των περιπτώσεων γυναικών που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία στην προκειμένη κύηση ή που μετέχουν σε κλινικές μελέτες. Στις περιπτώσεις αυτές τα αποτελέσματα του κυτταρογενετικού ελέγχου δίνουν χρήσιμες πληροφορίες και βοηθούν στην περαιτέρω διαχείριση του προβλήματος.

 

• Ανατομικοί παράγοντες

Είναι δύσκολο να υπολογιστεί η ακριβής συμμέτοχη των συγγενών διαμαρτιών διάπλασης της μήτρας στην πρόκληση καθ’ έξιν αποβολών. Η συχνότητα τους και οι επιπτώσεις τους στην αναπαραγωγική ικανότητα στον γενικό πληθυσμό δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως. Η αναφερόμενη συχνότητα των ανωμαλιών διάπλασης της μήτρας σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές ποικίλει μεταξύ 1,8% και 37,6%. Η παραπάνω διακύμανση οφείλεται σε διαφορές στα κριτήρια και στις τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση τους, καθώς και στο γεγονός ότι οι διαθέσιμες μελέτες περιλαμβάνουν γυναίκες με δυο, τρεις, η περισσότερες αποβολές τόσο σε αρχόμενη , όσο και σε προχωρημένη κύηση. Η συχνότητα εμφάνισης ανωμαλιών στη διάπλαση της μήτρας φαίνεται να είναι μεγαλύτερη σε γυναίκες με αποβολές μετά το πρώτο τρίμηνο της κύησης, αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται και σε ανεπάρκεια του τράχηλου που συνήθως συνυπάρχει στις γυναίκες αυτές. Μια πρόσφατη ανασκόπηση σημειώνει ότι οι γυναίκες με μη διορθωμένες διαπλαστικές ανωμαλίες της μήτρας εμφανίζουν υψηλή συχνότητα αποβολών και πρόωρου τοκετού, με τελειόμηνες κυήσεις που περιορίζονται στα επίπεδα του 50%.

Οι ανοιχτές επεμβάσεις για την επιδιόρθωση των ανωμαλιών αυτών σχετίζονται με αυξημένα ποσοστά μετεγχειρητικής Υπογονιμότητα, καθώς και με αυξημένο κίνδυνο ρήξης της μήτρας σε μελλοντική κύηση. Αυτές οι επιπλοκές είναι λιγότερο πιθανό να συμβούν ύστερα από στεροσκοπική αντιμετώπιση, αλλά δεν υπάρχουν τυχαιοποιημένες μελέτες που να επιβεβαιώνουν την ευνοϊκή επίδραση της χειρουργικής αποκατάστασης των ανωμαλιών αυτών στο περιγεννητικό αποτέλεσμα.

Η χρήση της υστεροσαλπιγγογραφίας ως εξέταση ρουτίνας για την ανίχνευση των ανωμαλιών διάπλασης της μήτρας σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές είναι αμφιλεγόμενη, καθώς μπορεί να είναι επίπονη για την ασθενή, σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο πρόκλησης πυελικής φλεγμονής και έκθεση σε ακτινοβολία χωρίς να υπερτερεί της υπερηχογραφίας της πυέλου σε συνδυασμό ή μή με υπερηχουστερογραφία όταν εκτελείται από έμπειρους χρηστές. Η χρήση της τρισδιάστατης υπερηχογραφίας φαίνεται να υπόσχεται πολλά τόσο στη διάγνωση, όσο και για την ταξινόμηση των συγγενών διαμαρτιών της μήτρας και ίσως αντικαταστήσει στο μέλλον τη διαγνωστική κυστεοσκόπηση/λαπαροσκόπηση για τις βλάβες αυτές.

Όλες οι γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές πρέπει να υποβάλλονται σε υπερηχογράφημα της πυέλου για τον έλεγχο της ανατομίας και της μορφολογίας της μήτρας.

 

• Ανεπάρκεια του τραχήλου

 Η περίδεση του τραχήλου έκτος από τους διεγχειρητικούς κινδύνους μπορεί να διεγείρει τη μήτρα και γι αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται μονό σε γυναίκες που είναι πιθανό να ωφεληθούν από αυτή.

Παρατηρείται μια «υπερδιάγνωση» της τραχηλικής ανεπάρκειας ως αιτίας αποβολών του δευτέρου τρίμηνου. Δεν υπάρχει για την ώρα κάποια ικανοποιητική αντικειμενική μέθοδος για την ανίχνευση της ανεπάρκειας του τραχήλου σε μη έγκυες γυναίκες .Η διάγνωση συνήθως βασίζεται στο ιστορικό αποβολής δευτέρου τρίμηνου που ακολούθησε αυτόματη ρήξη των εμβρυικών υμένων ή διαστολής του τραχήλου απουσία ωδινών. Ο έλεγχος του τραχήλου με διακολπική υπερηχογραφία κατά τη διάρκεια της κύησης μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμος στην πρόληψη πρόωρων τοκετών σε γυναίκες με υποψία ανεπάρκειας του τραχήλου. Παρ’ όλα αυτά δυο τυχαιοποιημένες μελέτες απέτυχαν να καταδείξουν στατιστικά σημαντική βελτίωση του περιγεννητικού αποτελέσματος έπειτα από περίδεση του τραχήλου, λογω υπερηχογραφικής ένδειξης. Η διακοιλιακή περίδεση του τραχήλου έχει προταθεί σαν επιλογή σε γυναίκες με ιστορικό αποβολής δευτέρου τρίμηνου και για την αποφυγή πρόωρου τοκετού σε επιλεγμένες γυναίκες με προηγούμενη αποτυχημένη διακολπική περίδεση η/και με βραχύ και τραυματισμένο τράχηλο. Μια πρόσφατη ανασκόπηση συνέκρινε τη διακοιλιακή περίδεση με τη διακολπική σε γυναίκες με αποτυχημένη διακολπική περίδεση σε προηγούμενη κύηση. Το συμπέρασμα ήταν ότι η διακοιλιακή περίδεση μπορεί να σχετίζεται με μικρότερη πιθανότητα περιγεννητικού θανάτου ή τοκετού πριν τις 24 εβδομάδες, αλλά και με αυξημένο κίνδυνο σοβαρών χειρουργικών επιπλοκών.

 

• Ενδοκρινικοί παράγοντες

 Ο έλεγχος ρουτίνας συμπτωματικών γυναικών με καθ’ έξιν αποβολές για υποκλινικό διαβήτη και θυρεοειδοπάθεια με καμπύλη ανοχής γλυκόζης και έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών δε δίνει χρήσιμες πληροφορίες.

Συστηματικές μητρικές ενδοκρινικές διαταραχές όπως ο υποκλινικός διαβήτης και η θυρεοειδοπάθεια έχουν συσχετιστεί με κίνδυνο αποβολών. Οι γυναίκες με διαβήτη που έχουν υψηλές τιμές γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης στο πρώτο τρίμηνο της κύησης έχουν κίνδυνο αποβολής και εμβρυικών ανωμαλιών. Παρ’ όλα αυτά, τόσο ο καλά ελεγχόμενος σακχαρώδης διαβήτης, όσο και η θυρεοειδοπάθεια υπό σωστή αγωγή δεν αποτελούν παράγοντα κινδύνου για καθ’ έξιν αποβολές. Η συχνότητα του σακχαρώδη διαβήτη και των θυρεοειδοπαθειών σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές είναι παρόμοιε με αυτή στο γενικό πληθυσμό.

Υπάρχουν ανεπαρκείς ενδείξεις σχετικά με τα αποτελέσματα της χορήγησης προγεστερόνης κατά την εγκυμοσύνη για την αποτροπή αποβολών.

Μια ανασκόπηση των ποσοστών κυήσεως έπειτα από ορμονική θεραπεία για ανεπάρκεια της ωχρινικής φάσης δεν απέδειξε συγκεκριμένο όφελος. Η μόνη μετά-ανάλυση που εκτίμησε τη σημασία της χορήγησης προγεστερόνης κατά την κύηση σε περιπτώσεις καθ’ έξιν αποβολών κατέδειξε ευεργετικό αποτέλεσμα από τη χρήση της, αλλά βασιζόταν σε τρεις μονό μικρές μελέτες, καμιά από τις οποίες δεν έδειξε βελτίωση στο περιγεννητικό αποτέλεσμα. Επιπρόσθετα, τα χαμηλά επίπεδα προγεστερόνης που παρατηρούνται σε αποβολές πρώτου τρίμηνου μπορεί να αντικατοπτρίζουν μια εγκυμοσύνη η οποία ή δε έχει πάψει να εξελίσσεται ή εξωγενής χορήγηση προγεστερόνης έχει θέση μόνο στο πλαίσιο τυχαιοποιημένων μελετών.

Υπάρχουν ανεπαρκείς ενδείξεις σχετικά με τα αποτελέσματα της χορήγησης ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροφίνης κατά την εγκυμοσύνη για την αποτροπή αποβολών.

Μια πολυκεντρική μελέτη χορήγησης Χοριακής Γοναδοτροφίνης κατά το πρώτο τρίμηνο απέτυχε να καταδείξει θετικά αποτελέσματα. Υπάρχει όμως μια μικρή μελέτη (n=23) που υποστηρίζει ότι τα ευεργετικά της αποτελέσματα περιορίζονται σε μια μικρή ομάδα γυναικών με καθ’ έξιν αποβολές και αραιομηνόρροια. Η εξωγενής χορήγηση χοριακής γοναδοτροφίνης έχει θέση μόνο στο πλαίσιο τυχαιοποιημένων μελετών.

Καταστολή προ της κύησης των υψηλών επιπέδων της ωχρινικής ορμόνης (LH) σε ωοθυλακιορρηκτικές γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές και πολυκυστικές ωοθήκες που υπερεκκρίνουν LH δεν βελτιώνουν τα ποσοστά τελειόμηνων κυήσεων.

Το σύνδρομο Πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) έχει συσχετιστεί με αποβολές. Η υπερέκκριση LH, συχνό εύρημα σε pcos έχει αναφερθεί σαν παράγοντας κινδύνου για αποβολές πρώτου τρίμηνου. Υπάρχει μια τυχαιοποιημένη μελέτη που καταδεικνύει ότι η προ της κύησης αναστολή της υποφυσικής έκκρισης LH σε ωοθυλακιορρηκτικές γυναίκες με κθ’ έξιν αποβολές και πολυκυστικές ωοθήκες με υπερέκκριση LH δε βελτιώνει τα ποσοστά τελειόμηνων κυήσεων. Επιπρόσθετα, η κατάληξη της κύησης χωρίς καταστολή της υπόφυσης είναι παρόμοιε με αυτή σε γυναίκες χωρίς υψηλό επίπεδα LH.

Η πολυκυστική εμφάνιση των ωοθηκών δεν προδιαθέτει σε αυξημένο κίνδυνο μελλοντικών αποβολών σε ωοθυλακιορρηκτικές γυναίκες με ιστορικό καθ’ έξιν αποβολών οι οποίες συλλαμβάνουν αυτόματα.

Η πολυκυστική εμφάνιση  των ωοθηκών είναι ένα κλασικό εύρημα στο σύνδρομο Πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS). Η συχνότητα εμφάνισης Πολυκυστικών ωοθηκών, με βάση υπερηχογραφικά κριτήρια, είναι σημαντικά αυξημένη στις γυναίκες με καθ΄έξιν αποβολές (41%) σε σχέση με το γενικό πληθυσμό (22%). Παρ’ όλη όμως την αύξηση αυτή, η πολυκυστική εμφάνιση των ωοθηκών αυτή καθ’ εαυτή  δεν προδιαθέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο μελλοντικής απώλειας κύησης μεταξύ ωοθυλακιορρηκτικών γυναικών με ιστορικό καθ’ έξιν αποβολών, οι οποίες συλλαμβάνουν αυτόματα. Η μελλοντική έρευνα πρέπει να εστιαστεί στον εντοπισμό άλλων ενδοκρινικών παραγόντων που προδιαθέτουν σε αποβολή σε γυναίκες με PCOS.

Ιστορικό Υπογονιμότητας (καθυστέρηση σύλληψης περισσότερο από 12 μήνες) είναι παρόν στο 25-30% των γυναικών με καθ’ έξιν αποβολές. Συνήθως οφείλεται σε διαταραχές ωοθυλακιορρηξίας και συμβάλλει σε φτωχή πρόγνωση. Σε ένα μικρό ποσοστό αυτών των γυναικών παρατηρούνται υψηλό επίπεδα fsh και αυτό πρέπει να μας ωθήσει σε περαιτέρω μελέτη και συμβουλευτική για τις επιπτώσεις της πρόωρης ωοθηκικής ανεπάρκειας σε αυτές τις γυναίκες.

Υπάρχουν ανεπαρκείς ενδείξεις σχετικά με το ρόλο της υπερπρολακτιναιμίας σαν παράγοντα κινδύνου για καθ έξιν αποβολές.

Ο ρόλος της υπερπρολακτιναιμίας σαν παράγοντας κινδύνου για καθ’ έξιν αποβολές είναι αμφιλεγόμενος και τα στοιχεία από μελέτες είναι αντικρουόμενα. Υπάρχει μια τυχαιοποιημένη μελέτη που περιελάμβανε 64 γυναίκες με ιστορικό δυο η περισσότερων αποβολών και υπερπρολακτιναιμίας μή σχετιζόμενων με κάποια ωοθηκική ή άλλη ενδοκρινική ανωμαλία, η οποία ανέφερε ότι το ποσοστό επιτυχών κυήσεων ήταν σημαντικά υψηλότερο στην υπό-ομάδα που έλαβε θεραπεία με βρωμοκρυπτίνη (85,7%) σε σχέση με την υπό-ομάδα που δεν έλαβε (52,4%). Παρ’ όλα αυτά η μελέτη αυτή έχει δηχθεί πολλές αμφισβητήσεις σχετικά με τον τρόπο που ορίστηκαν η υπερπρολακτιναιμία και οι καθ’ έξιν αποβολές.

 

• Ανοσολογικοί παράγοντες

 

Α         αντιθυρεοειδικά αντισώματα

 Δεν συνίσταται έλεγχος ρουτίνας για παρουσία αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές.

Υπάρχουν μελέτες που αφ’ ενός δείχνουν ότι οι γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές δεν έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν αντιθυρεοειδικά αντισώματα σε σχέση με τις υπόλοιπες γόνιμες γυναίκες και αφετέρου ότι η παρουσία αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων σε ευθυρεοειδικές γυναίκες με ιστορικό καθ’ έξιν αποβολών δεν επηρεάζει την κατάληξη μελλοντικών κυήσεων.

 

Β         αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο

Το πρωτοπαθές αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο αναφέρεται στον συνδυασμό παρουσίας αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων και αρνητικής έκβασης της κύησης η αγγειακής θρόμβωσης. Η αρνητική έκβαση της κύησης περιλαμβάνει: α) τρεις ή περισσότερες συνεχόμενες αποβολές πριν τη 10^η εβδομάδα της κύησης, β) έναν ή περισσότερους θανάτους μορφολογικά φυσιολογικών εμβρύων μετά τη 10^η εβδομάδα της κύησης, γ) μια ή περισσότερες πρόωρες γεννήσεις πριν την 34^η εβδομάδα εξαιτίας σοβαρής προεκλαμψίας, εκλαμψίας ή πλακουντιακής ανεπάρκειας. Όταν το φωσφολιπιδικό σύνδρομο συνυπάρχει με χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, τότε αναφέρεται ως δευτεροπαθής αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο.

Οι μηχανισμοί με τους οποίους τα αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα προκαλούν νοσηρότητα στην κύηση περιλαμβάνουν καταστολή της τροφοβλαστικής λειτουργίας και διαφοροποίησης και θρόμβωση στην μητροπλακουντιακή κυκλοφορία σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.

Για τη διάγνωση του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου απαιτείται η εύρεση σε δυο ελέγχους, τουλάχιστον σε χρονική απόσταση έξι εβδομάδων μεταξύ τους, αντιπηκτικού λύκου ή αντικαρδιολιπινικών αντισωμάτων IGG η/και IGM κλάσης , σε μεσαίους ή υψηλούς τίτλους.

Παρουσία αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων παρατηρείται στο 15% των γυναικών με καθ’ έξιν αποβολές , ενώ μόλις στο 2% των γυναικών με μαιευτικό ιστορικό χαμηλού κινδύνου. Το ποσοστό των κυήσεων με ευτυχή κατάληξη σε γυναίκες με ιστορικό καθ’ έξιν αποβολών και παρουσία αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων μπορεί να πέσει μέχρι και στο 10%.

Δεν υπάρχει για την ώρα ξεκάθαρη ένδειξη ότι η χρήση στεροειδών βελτιώνει την πρόγνωση σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές που φέρουν αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα όταν αυτά συγκρίνονται με άλλες θεραπευτικές επιλογές. Επιπλέον, η χρήση τους ενδέχεται να προκαλέσει σημαντική μητρική ή εμβρυική νοσηρότητα.

Υπάρχουν δυο μικρές τυχαιοποιημένες μελέτες που έδειξαν ότι θεραπεία με στεροειδή κατά τη διάρκεια της κύησης γυναικών με καθ’ έξιν αποβολές και αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα δεν βελτιώνει την πρόγνωση σε σχέση με την ασπιρίνη ή συνδυασμό ασπιρίνης και ηπαρίνης. Η θεραπεία με στεροειδή σχετίζεται με σημαντική μητρική και εμβρυική νοσηρότητα.

Ο συνδυασμός ασπιρίνης και ηπαρίνης βελτιώνει σημαντικά την πρόγνωση της κύησης σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές και αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα.

Μια τυχαιοποιημένη μελέτη έδειξε ότι ο συνδυασμός χαμηλής δόσης ασπιρίνης με χαμηλή δόση ηπαρίνης βελτιώνει σημαντικά το ποσοστό ευτυχούς κατάληξης της κυήσεως με καθ’ έξιν αποβολές που φέρουν αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα συγκριτικά με τη χορήγηση μόνο χαμηλής δόσης ασπιρίνης  (70% έναντι 40%).

Μια μετά-ανάλυση δυο μελετών συμπέρανε ότι σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές και αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα η χορήγηση συνδυασμού χαμηλής δόσης ασπιρίνης με χαμηλή δόση ηπαρίνης  ελαττώνει τις απώλειες κύησης κατά 54% συγκριτικά με τη χορήγηση ασπιρίνης μόνο. Οι μελέτες αυτές όμως, δεν απέκλεισαν την πιθανότητα placebo δράσης της ηπαρίνης. Η ίδια μετά-ανάλυση συνέκρινε το ρολό της ασπιρίνης ως μονοθεραπεία συγκριτικά με placebo ή ψυχολογική υποστήριξη και δε διαπίστωσε κανένα όφελος.

Υπάρχει μια πρόσφατη τυχαιοποιημένη μελέτη που ανέφερε υψηλό ποσοστά επιτυχίας με ασπιρίνη μόνο και καμιά βελτίωση αυτών με την προσθήκη ηπαρίνης. Η μελέτη όμως αυτή περιελάμβανε γυναίκες με χαμηλούς τίτλους αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων που στρατολογήθηκαν σε ηλικίες κυήσεως μέχρι και 12 εβδομάδες, οπότε πολλές από τις αποβολές σχετιζόμενες με αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα είχαν ήδη συμβεί.

Οι κυήσεις γυναικών με αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα που υποβάλλονται σε θεραπεία με ασπιρίνη και ηπαρίνη έχουν υψηλό κίνδυνο επιπλοκών καθ’ όλη τη διάρκεια τους.

Οι κύριες επιπλοκές είναι η εμφάνιση επαναλαμβανόμενων επιπλοκών, προεκλαμψίας, υπολειπόμενης εμβρυικής ανάπτυξης και πρόωρου τοκετού. Η οστεοπενία και τα σπονδυλικά κατάγματα είναι οι κύριοι κίνδυνοι από τη μακροχρόνια χορήγηση ηπαρίνης. Παρ’ όλα αυτά, δυο προοπτικές μελέτες κατέδειξαν ότι η απώλεια οστικής μάζας έπειτα από αγωγή με ηπαρίνη είναι παρόμοιε με αυτή που θα αναμενόταν να συμβεί φυσιολογικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

 

Γ          αλλοάνοσοι παράγοντες

 Η ανοσοθεραπεία περιλαμβανόμενης της ανοσοποίησης με πατρικά κύτταρα, της δωρεάς λευκοκυττάρων τρίτων, τροφοβλαστικών μεμβρανών και της ενδοφλέβιας ανοσοσφαιρίνης σε γυναίκες με ανεξήγητες καθ’ έξιν αποβολές δε βελτιώνει την πρόγνωση.

Δεν υπάρχει ξεκάθαρη ένδειξη που να υποστηρίζει την υπόθεση ότι η HLA ασυμβατότητα στο ζευγάρι, η απουσία λευκοκυτταροτοξικών αντισωμάτων ή η απουσία μητρικών ανασταλτικών αντισωμάτων σχετίζονται με καθ’ έξιν αποβολές. Ο ρόλος της ανοσίας του ενδομητρίου στις καθ’ έξιν αποβολές είναι υπό ερεύνα. Έχει προταθεί ότι η δυσλειτουργία ανοσολογικών παραγόντων (ελλείψεις ανοσοκατασταλτικών παραγόντων, κυτταρονικών και αυξητικών παραγόντων τοπικά στην εμβρυομητρική σύναψη) μπορεί να ενέχεται στην παθογένεση της αποτυχίας εμφύτευσης και στις καθ’ εξιν αποβολές. Όλα αυτά όμως αποτελούν ένα ερευνητικό πεδίο που χρήζει περαιτέρω μελέτης.

Μια συστηματική ανασκόπηση 18 τυχαιοποιημένων μελετών της βάσης δεδομένων cochrane συμπέρανε ότι η εφαρμογή διαφόρων μεθόδων ανοσοθεραπείας σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές δε βελτιώνει την πρόγνωση συγκριτικά με placebo. Επίσης, οι διάφορες μέθοδοι ανοσοθεραπείας είναι ακριβές και έχουν ανεπιθύμητες ενέργειες όπως αντιδράσεις στη μετάγγιση, αναφυλακτικό shock και ηπατίτιδα. Η χρήση των μεθόδων αυτών πρέπει να αποφεύγεται σε γυναίκες με ανεξήγητες καθ’ έξιν αποβολές όπως ο έλεγχος ρουτίνας για hla και αντιπατρικά και κυτταροτοξικά αντισώματα.

 

• Λοιμογόνοι παράγοντες

 Ο έλεγχος για τοξοπλάσμωση , ερυθρά, μεγαλοκυττάροιο, ίο του απλού έρπητα, άλλους ιούς και σύφιλη δεν βοηθά στη διερεύνηση των καθ’ έξιν αποβολών.

Κάθε σοβαρή λοίμωξη που οδηγεί σε βακτηριαιμία ή ιαιμία μπορεί να προκαλέσει σποραδικές αποβολές. Ο ρόλος των λοιμώξεων στις καθ’ έξιν αποβολές είναι ασαφής. Για να μπορεί ένας λοιμογόνος παράγοντας να αναμιχθεί στην πρόκληση επαναλαμβανόμενων αποβολών θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να παραμένει επί μακρόν στο γεννητικό σωλήνα αποφεύγοντας τον εντοπισμό ή να προκαλεί συμπτώματα ανεπαρκή να ενοχλούν τη γυναίκα. Όλοι οι παραπάνω λοιμογόνοι παράγοντες δεν πληρούν αυτά τα κριτήρια και δεν συνίσταται ο έλεγχος ρουτίνας για εξακρίβωση τους.

Η ανίχνευση και θεραπεία μιας μη βακτηριδιακής κολπίτιδας σε γυναίκες υψηλού κινδύνου με ιστορικό αποβολής δευτέρου τρίμηνου ή αυτόματου πρόωρου τοκετού μπορεί να ελαττώσει τον κίνδυνο καθ’ έξιν αποβολών και πρόωρου τοκετού

Η παρουσία μή ειδικής βακτηριδιακής κολπίτιδας κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης έχει ενοχοποιηθεί ως παράγοντας κινδύνου για αποβολές δευτέρου τρίμηνου και πρόωρο τοκετό, αλλά οι ενδείξεις για συσχέτιση με αποβολές πρώτου τρίμηνου δεν είναι επαρκείς. Η σχετική συστηματική ανασκόπηση της βάσης δεδομένων cochrane συμπεραίνει ότι η ανίχνευση και θεραπεία μιας μη ειδικής βακτηριδιακής κολπίτιδας σε γυναίκες με ιστορικό πρόωρου τοκετού ελαττώνει τον κίνδυνο εμφάνισης νέου πρόωρου τοκετού, σε αντίθεση με το γενικό πληθυσμό όπου δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Δεν είναι ξεκάθαρο όμως εάν βελτιώνεται και το νεογνικό αποτέλεσμα.

 

•  Κληρονομούμενες θρομβοφιλίες

 Οι κληρονομούμενες θρομβοφιλίες όπως η αντίσταση στην ενεργοποιημένη πρωτεΐνη c (συνηθέστερα εξαιτίας μετάλλαξης του γονιδίου του παράγοντα V Leiden), οι ελλείψεις των πρωτεϊνών C και S  και της Αντιθρομβίνης III, η υπερομοκυστειναιμία και η μετάλλαξη του γονιδίου της προθρομβίνης είναι γνωστοί παράγοντες πρόκλησης συστηματικών θρομβώσεων.

Αναδρομικές μελέτες υποδεικνύουν μια συσχέτιση μεταξύ κληρονομούμενων θρομβοφιλιών και εμβρυικών απωλειών, καθώς και επιπλοκών σε προχωρημένες κυήσεις με πιθανολογούμενο μηχανισμό τις θρομβώσεις στη μητροπλακουντιακή κυκλοφορία . Παρόλα αυτά, τα στοιχεία των προδρομικών μελετών ποικίλουν, δείχνοντας από έλλειψη συσχέτισης των κληρονομούμενων θρομβοφιλιών  με τις καθ’ έξιν  αποβολές μέχρι και αύξηση της συχνότητας των τελευταίων σε περιπτώσεις όπως οι μεταλλάξεις του γονιδίου του παράγοντα V Leiden. Για την ώρα όμως δεν υπάρχει σαφής εξέταση που να διαχωρίζει τις γυναίκες εκείνες που έχουν μετάλλαξη του γονιδίου του παράγοντα V Leiden και πρόκειται να αποβάλλουν από εκείνες που πρόκειται να έχουν μια ανεπίπλεκτη εγκυμοσύνη.

Η αποτελεσματικότητα της θρομβοπροφύλαξης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές που έχουν κληρονομούμενη θρομβοφιλία και είναι συμπτωματικές δεν έχει εξεταστεί σε τυχαιοποιημένες προδρομικές μελέτες. Υπάρχουν όμως και τρεις μικρότερης στατιστικής σημασίας μελέτες που υποδεικνύουν ότι η χορήγηση ηπαρίνης μπορεί να βελτιώσει την πρόγνωση σε περιπτώσεις καθ’ έξιν αποβολών. Εξαιτίας της φτωχής πρόγνωσης των κυήσεων γυναικών με μεταλλάξεις του γονιδίου του παράγοντα V Leiden, καθώς και των κινδύνων για τη μητέρα κατά τη διάρκεια των κυήσεων αυτών, ίσως δικαιολογείται ο έλεγχος ρουτίνας για τον παράγοντα V Leiden και η χορήγηση θρομβοπροφύλαξης στις περιπτώσεις μετάλλαξης με παρουσία ενδείξεων πλακουντιακής θρόμβωσης.

 

•  Καθ’ εξιν αποβολές ανεξήγητης αιτιολογίας

 Οι γυναίκες με καθ’ έξιν αποβολές ανεξήγητης αιτιολογίας έχουν εξαιρετική πρόγνωση σε μελλοντικές κυήσεις χωρίς φαρμακευτική παρέμβαση, παρά μόνο με κατάλληλη στήριξη στα πλαίσια μιας καλά οργανωμένης κλινικής που ασχολείται με προβλήματα κυήσεων πρώτου τρίμηνου.

Σε περιπτώσεις ανεξήγητων καθ’ έξιν αποβολών η πιθανότητα επιτυχούς μελλοντικής εγκυμοσύνης με κατάλληλη υποστήριξη των γυναικών φτάνει μέχρι και 75%. Η πρόγνωση όμως δυσχεραίνει με την αύξηση της μητρικής ηλικίας και του αριθμού των προηγούμενων αποβολών.

ΠΗΓΗ: Οδηγία του βασιλικού κολλεγίου μαιευτήρων γυναικολόγων του Λονδίνου για την διερεύνηση και θεραπεία των Ζευγαριών με καθ’  έξιν αποβολές

 

Εξατομικευμένη εφαρμογή  πρωτοποριακών  ιατρικών τεχνικών στην υπηρεσία της σύγχρονης γυναίκας.

Επιστημονικά Υπεύθυνος
Ιωάννης Κ. Δημητρακόπουλος
Μαιευτήρας – Χειρουργός – Γυναικολόγος

Μέλος της Εταιρίας Αισθητικής Ιατρικής και Αναίμακτης Χειρουργικής (SAMNAS)

 

Διεύθυνση: Γούναρη 196 Γλυφάδα

Τ.Κ. 166 74
Τηλ.: 210 6716126

Οι Υπηρεσίες μας αναλυτικά:

Γυναικολογία

• Πλήρες Γυναικολογικό ChekUp.
• Γυναικολογικό Υπερηχογράφημα: Έγχρωμο Doppler Διακολπικό Υπερηχογράφημα Μήτρας Παραμητρίων Ωοθηκών
• Τεστ Παπ κλασικό και Υγρής Φάσης (Thin Prep)
• HPV DNA Tests Τυποποίηση και Ταυτοποίηση του Ιού των Αθρώπινων Θυλωμάτων (HPV Typing)
• Έλεγχος και θεραπεία Κονδυλωμάτων και λοιπών Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων
• Κολποσκόπηση
• Κολπικές Καλλιέργειες – Μοριακή Ανίχνευση Παθογόνων – Μέθοδος Αλυσιδωτής Αντίδρασης Πολυμεράσης (Polymerase Chain Reaction – PCR)
• Διερεύνηση και Αντιμετώπιση Διαταραχών Περιόδου: Αμηνόρροιας, Αραιομηνόρροιας, Μηνομητρορραγιών
• Διερεύνηση και Αντιμετώπιση Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών και Συνοδών Συνδρόμων Υπογονιμότητας, Λειτουργικού Υπερανδρογονισμού, Αντίστασης στην Ινσουλίνη, Υπερτρίχωσης, Ακμής, Ανδρικού τύπου Παχυσαρκίας
• Διερεύνηση και αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με Προεμμηνόπαυση, Εμμηνόπαυση
• Παθολογία Μαστού

Μαιευτική 

• Παρακολούθηση Κύησης
• Παρακολούθηση Κύησης Υψηλού Κινδύνου
• Μαιευτικό Υπερηχογράφημα
• Προγεννητικός Έλεγχος
• Συμβουλευτική για την εγκυμοσύνη, τον τοκετό, τη λοχεία και το θηλασμό
• Προετοιμασία για Φυσικό Τοκετό

 

Χειρουργική

• Ενδοσκοπική Χειρουργική
• Λαπαροσκόπηση
• Υστεροσκόπηση
• Θεραπεία Ενδομητρίωσης – Ινομυωμάτων
• Κολπικά Χειρουργεία

 

Διερεύνηση και Αντιμετώπιση Υπογονιμότητας Ζεύγους

• Μελέτη Μεταβολικού Προφίλ
• Ορμονική και Υπερηχογραφική Παρακολούθηση Κύκλου Ωορρηξίας
• Σπερμοδιάγραμμα
• Δείκτης Κατακερματισμού του DNA σπερματοζωαρίων (DFI – DNA Fragmentation Index)
• Υποβοηθουμένη Αναπαραγωγή – Εξωσωματική Γονιμοποίηση
• Ενδοσκοπική Χειρουργική στη διάγνωση και αντιμετώπιση της υπογονιμότητας (Υστεροσκόπηση – Λαπαροσκόπηση)

Εξατομικευμένη Ιατρική

• Μελέτη Μεταβολικού προφίλ: Εξατομικευμένη Διάγνωση και Θεραπεία στην Μαιετική – Γυναικολογία και Υπογονιμότητα
• Επιγενετική
• Εφαρμοσμένη Γυναικολογική Βιοχημεία – Ενδοκρινολογία
• Μικροθρεπτική και Ιατρική Διατροφή στην Κύηση, την Υπογονιμότητα και την Γυναικολογία

• Βελτίωση Υγείας/Διάθεσης Έλεγχος βάρους / Αδυνάτισμα

Σεξουαλική Υγεία – Αναίμακτη Αισθητική Γυναικολογία και Σεξουαλική Αισθητική

• Ανανέωση των γυναικείων σεξουαλικών οργάνων άμεσα χωρίς χειρουργείο και χωρίς παρενέργειες, χρησιμοποιώντας πρωτοποριακές ιατρικές τεχνικές για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και της μορφής χωρίς χειρουργική επέμβαση.
• Αύξηση σεξουαλικής απόλαυσης – Αντιμετώπιση σεξουαλικής δυσλειτουργίας, που μπορεί να οφείλεται σε
• έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας,
• έλλειψη σεξουαλικής διέγερσης,
• αδυναμία να σεξουαλικής κορύφωσης οργασμού
• πόνο κατά την επαφή.
• Αντιμετώπιση κολπικής χαλάρωσης λόγω
• τοκετών,
• ορμονικών προβλημάτων ή
• λόγω της φυσικής διαδικασίας γήρανσης,
• Αντιμετώπιση ατροφίας του κόλπου, συνήθως λόγω
• εμμηνόπαυσης ή
• ορμονικών προβλημάτων,
• Αντιμετώπιση απώλειας ούρων
• Λεύκανση – αντιμετώπιση Δυσχρωμίας – Μελάχρωσης του δέρματος των έξω γεννητικών οργάνων.

Αντιγήρανση / Ομορφιά / Αισθητική Ιατρική

• Αποκατάσταση της σφριγηλότητας του δέρματος .
• Ανόρθωση (Lifting) δέρματος.
• Αντιμετώπιση χαλάρωσης δέρματος.
• Αντιμετώπιση της γήρανσης / φωτογήρανσης.
• Αναζωογόνηση δέρματος.
• Σύσφιξη του χαλαρωμένου δέρματος
• Καταπολέμηση της κυτταρίτιδας και του τοπικού πάχους.
• Θεραπεία ακμής, ουλών, ραγάδων
• Αντιμετώπιση Αλωπεκίας
• Αύξηση του όγκου του προσώπου.
• Λείανση των ρυτίδων.
• Βελτίωση του σχήματος και του περιγράμματος του προσώπου.
• Σμίλεμα των χειλιών.

Παρέχουμε ένα ευρύ φάσμα εξειδικευμένων υπηρεσιών, που έχουν στόχο την ολοκληρωμένη φροντίδα της γυναίκας. Εφαρμόζουμε εξατομικευμένα πρωτοποριακές  ιατρικές τεχνικές σε συνδυασμό με προσωπική επαφή, για να νιώθετε ασφαλείς.

Οι υπηρεσίες μας αφορούν τους τομείς της Γυναικολογίας, της Μαιευτικής, της Χειρουργικής (Λαπαροσκόπηση,Υστεροσκόπηση, Κολπικά Χειρουργεία) και της Αντιμετώπισης Υπογονιμότητας με δυνατότητα Εξατομικευμένης Διερεύνησης, Διάγνωσης και Θεραπείας βάσει δεδομένων που προκύπτουν από τη μελέτη του μεταβολικού προφίλ του ασθενούς, σε συνεργασία και σύμφωνα με τα πρωτόκολλα των μεγαλύτερων Κλινικών Εφαρμοσμένης Μεταβολομικής Ιατρικής σε Ελλάδα και Ευρώπη (Μιλάνο, Ζυρίχη). Με την Μελέτη του Μεταβολικού προφίλ, με εφαρμογές επιγενετικής, γυναικολογικής Βιοχημείας,  ενδοκρινολογίας μικροθρεπτικής, ιατρικής διατροφής και αισθητικής ιατρικής επιτυγχάνουμε όχι απλά την καλλίτερη δυνατή διάγνωση, πρόγνωση και θεραπεία αλλά και πρόληψη υγείας  με χρονικό ορίζοντα 10ετίας σε πολλές περιπτώσεις και παρέχουμε δυνατότητες βελτίωσης της σωματικής, νοητικής και κοινωνικής ευεξίας που συμπεριλαμβάνουν την αντιγήρανση, την ομορφιά,  την Σεξουαλική Υγεία και Σεξουαλική Αισθητική

Ο όρος υγεία της γυναίκας στην ευρύτερη του έννοια δεν περιορίζεται  απλά στα  κλασσικά θέματα υγείας που αφορούν τη γυναίκα όπως ενδεικτικά την κύηση, την εμμηνόπαυση και τις παθήσεις γεννητικών οργάνων π.χ. της μήτρας, σαλπίγγων, ωοθηκών και του μαστού. Επιπλέον περιλαμβάνει και ιδιαιτερότητες στα θέματα υγείας που παρουσιάζουν και τα δυο φύλα, καθώς κάποια προβλήματα υγείας επηρεάζουν με διαφορετικό τρόπο γυναίκες και άντρες αλλά και κάθε γυναίκα ξεχωριστά ανάλογα με την γενετική της προδιάθεση και τον τρόπο ζωής της.

Για παράδειγμα οι γυναίκες είναι πολύ πιο ευαίσθητες σε σχέση με τους άντρες στα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα, στις νόσους του ουροποιητικού (ουρολοιμώξεις, νεφρολιθιάσεις) και γενικά στις φλεγμονές. Ακριβώς για τους παραπάνω λόγους χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας.

Η γονιμότητα αφορά το ζεύγος, συνεπώς η διερεύνηση και αντιμετώπιση της υπογονιμότητας θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τον άντρα και τη γυναίκα, προκειμένου να ξεπεραστούν παράγοντες που εμποδίζουν τόσο τη σύλληψη, όσο και την ομαλή εξέλιξη της εγκυμοσύνης.

Από τη στιγμή της επίτευξης κύησης, στόχος είναι η ομαλή εξέλιξη της εγκυμοσύνης, ώστε να αποφευχθούν επιπλοκές που αφορούν τόσο τη μητέρα όσο και το έμβρυο.
Παράγοντες που επηρεάζουν δυσμενώς την ομαλή εξέλιξη της κύησης και το περιγεννητικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι η αυξημένη ηλικία της μητέρας, θυρεοειδοπάθειες ή άλλα ενδροκρινολογικά προβλήματα, αυτοάνοσα νοσήματα, ο διαβήτης και προδιαβητικές καταστάσεις όπως το μεταβολικό σύνδρομο, καθώς και άλλα προβλήματα υγείας.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν προδιαθετικούς παράγοντες για εμφάνιση μητρικών επιπλοκών, όπως υπέρταση, προεκλαμψία, εκλαμψία, διαβήτη κύησης, θρομβώσεις, αιμορραγία μετά τον τοκετό και αυξάνουν την πιθανότητα πρόωρου τοκετού αποβολών, καισαρικής τομής και γέννησης λιποβαρών ή πρόωρων νεογνών, τα οποία στατιστικά εμφανίζουν συχνότερα προβλήματα στην ανάπτυξη και ψυχοσωματική εξέλιξη, νευρολογικά προβλήματα, προβλήματα ακοής και όρασης, αλλά και χρόνιες παθήσεις όπως θυρεοειδοπάθειες, παχυσαρκία, διαβήτη και άλλα.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνουμε πως σύμφωνα με τα κρατούντα δεδομένα οι συνθήκες κατά την ενδομήτριο ζωή, φαίνεται να επηρεάζουν την εξέλιξη του νεογνού στην ενήλικο ζωή και την εμφάνιση παθήσεων, όπως παχυσαρκία ή αυξημένο σωματικό βάρος, αλλεργίες, διαβήτη ή προδιαβητικές καταστάσεις (μεταβολικό σύνδρομο, αντίσταση στην ινσουλίνη), θυρεοειδοπάθειες και υπέρταση.

Συμπερασματικά, επιδιώκουμε την γέννηση υγιών παιδιών, που θα έχουν τις καλύτερες δυνατότητες ψυχοσωματικής εξέλιξης.

Η πρόληψη, διάγνωση, πρόγνωση και θεραπεία θα πρέπει, σύμφωνα με τα σύγχρονα ιατρικά δεδομένα, να βασίζονται στον εντοπισμό και την αντιμετώπιση  της αιτίας σε κάθε πρόβλημα υγείας  ή της δυσλειτουργίας  που προκαλεί ένα πρόβλημα υγείας και όχι  απλά στην διαχείριση κάποιου συμπτώματος.  Οφείλουμε να εντοπίζουμε την  βασική ανισορροπία του οργανισμού σε χημικό και βιοχημικό επίπεδο, έτσι ώστε να αξιολογήσουμε την κατάσταση υγείας κάποιου προληπτικά, να διαχειριστούμε ένα χρόνιο νόσημα και μπορούμε να επιλέξουμε την θεραπευτική προσέγγιση που ταιριάζει καλλίτερα στον κάθε συγκεκριμένο οργανισμό. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να διαμορφώσουμε μια θεραπεία που θα έχει τις λιγότερες παρενέργειες και την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα για τον συγκεκριμένο οργανισμό,  να καλύψουμε ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά όπως π.χ. βιταμίνες, αμινοξέα, ιχνοστοιχεία αλλά και να προτείνουμε την κατάλληλη διατροφή που χρειάζεται ο συγκεκριμένος οργανισμός για να λειτουργήσει καλλίτερα

Το σώμα μας είναι ένα περίπλοκο εργαστήριο στο οποίο πραγματοποιούνται εκατομμύρια χημικές αντιδράσεις. Χιλιάδες ουσίες αντιδρούν μεταξύ τους και ενώνονται για να σχηματίσουν νέες ουσίες ή διασπώνται στα συστατικά που τις αποτελούν.

Ο συνδυασμός αυτών των χημικών αντιδράσεων ονομάζεται μεταβολισμός. Συνήθως όταν ένα άτομο ακούει τη λέξη «μεταβολισμός» σκέφτεται τη λειτουργία του εντέρου ή την καύση θερμίδων και την απώλεια βάρους.

Σκοπός του μεταβολισμού είναι η μετατροπή των διάφορων ουσιών έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε δύο βασικές κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι η δομή και η αναγέννηση οργάνων και ιστών , ενώ η δεύτερη είναι η παραγωγή ενέργειας. Αυτοί οι δύο μηχανισμοί, ο δομικός και ο ενεργειακός, αποτελούν  τη βάση για τη διατήρηση της ζωής στους βιολογικούς οργανισμούς.

Ο μεταβολισμός στην ουσία είναι το σύνολο των διαδικασιών που μας επιτρέπουν να ζούμε. Φανταστείτε έναν οργανισμό που μπορεί να χτίσει και να αναγεννήσει τα κύτταρά του, τους ιστούς και τα όργανά του χωρίς δυσκολία, ενώ έχει στη διάθεσή του άφθονη ενέργεια. Αυτή είναι η περιγραφή ενός υγιούς οργανισμού.

Οποιοδήποτε μπλοκάρισμα ή μη ιδανική απόδοση των διαδικασιών αυτών θα απομακρύνει τον οργανισμό από την υγιή κατάσταση και θα τον φέρει πλησιέστερα στην εμφάνιση νόσου.

Αν κοιτάξουμε την ετυμολογία της λέξης «αρρώστια» προέρχεται από το στερητικό «α» και το «ρώννυμαι» που σημαίνει υγιαίνω, κάποιος που δεν μπορεί να είναι υγιής. Για να διορθώσουμε την αρρώστια δεν αρκεί να καταστείλουμε τα συμπτώματα της νόσου, πρέπει να βοηθήσουμε το σώμα να επαναφέρει την υγεία. Φαίνεται προφανές αλλά τις περισσότερες φορές, αντί να ασχοληθούμε με την ενίσχυση της υγείας, ασχολούμαστε με την καταστολή της νόσου, πράγμα που δεν έχει αποτέλεσμα, ιδιαίτερα σε χρόνιες καταστάσεις.

Το ανθρώπινο σώμα, όπως είδαμε και προηγουμένως, είναι στην πραγματικότητα μια μηχανή εσωτερικής καύσης που καίει άνθρακα (τροφή) με την παρουσία οξυγόνου. Για να συμβεί αυτό στη μέγιστη δυνατή απόδοση θα πρέπει να υπάρχουν όλες οι απαραίτητες ουσίες για τη διεξαγωγή αυτής της διαδικασίας.

Ένα αυτοκίνητο, χρησιμοποιεί επίσης έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης, χρειάζεται καύσιμα, φίλτρα, λάδια, νερό, βαλβίδες, καταλύτες, αέρα, μπουζί κ.λ.π. Ομοίως αλλά σε πού πιο σύνθετο επίπεδο, οι ζωντανοί οργανισμοί, με τη χημική μετατροπή των ουσιών που εισάγονται μέσα από τις τροφές και την εισπνοή αέρα, λειτουργούν ομαλά ή όχι σε σχέση με τη διαθεσιμότητα των συστατικών που προβλέπονται από τον «κατασκευαστή».

Αν πάρουμε μια Ferrari, για παράδειγμα, και αντί να χρησιμοποιήσουμε σωστή βενζίνη υψηλής καθαρότητας και να την οδηγήσουμε στον αυτοκινητόδρομο, τη γεμίσουμε με πετρέλαιο και την οδηγήσουμε σε χωματόδρομους, θα παρουσιάσει σίγουρα δυσλειτουργίες.

Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα να αγοράσουμε ένα καινούργιο αυτοκίνητο που παρουσιάζει λειτουργικά προβλήματα εξαρχής. Κάτι δεν πήγε όπως αναμενόταν κατά τη διάρκεια των διάφορων σταδίων της παραγωγής του και προκλήθηκε μια δυσλειτουργία που οφείλεται σε κατασκευαστικό πρόβλημα.

Ακόμα και στους ζωντανούς οργανισμούς είναι δυνατό να εμφανίζονται δυσλειτουργίες (ασθένειες) που οφείλονται σε λανθασμένη χρήση ή που υπάρχουν από την γέννησή τους. Μιλάμε λοιπόν για επίκτητες (που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής) ή για συγγενείς (από τη γέννηση) ασθένειες.

Από τη δεκαετία του 1940 οι ερευνητές ξεκίνησαν να μελετούν τις μεταβολικές οδούς για να βρουν την αιτία των ασθενειών. Αρχίσαμε λοιπόν να μετράμε και να μελετάμε το αποτέλεσμα των μεταβολικών αντιδράσεων, τους μεταβολίτες.

Ο κλάδος που ασχολείται με την μέτρηση και τη μελέτη των μεταβολιτών, ονομάστηκε Μεταβολομική.

Η Μεταβολομική λαμβάνει το όνομά της όπως και άλλες βιολογικές επιστήμες, με την προσθήκη της κατάληξης –omics, που σημαίνει τη μελέτη μιας ομάδας μορίων με παρόμοια χαρακτηριστικά:

• Gen –omics: Μελέτη των γονιδίων.
• Prote-omics: Μελέτη των πρωτεϊνών
• Metabol-omics: Μελέτη των μεταβολιτών.

Το ανθρώπινο σώμα περιέχει περίπου 5.000 διαφορετικούς μεταβολίτες. Από την δεκαετία του 1940 μέχρι σήμερα, οι τεχνολογικές εξελίξεις  μας επέτρεψαν να μετρήσουμε και να ταυτοποιήσουμε καθέναν από τους μεταβολίτες του ανθρώπινου σώματος. Η μέτρηση των διαφόρων μεταβολιτών μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίζουμε τα ακριβή σημεία όπου παρουσιάζονται βιοχημικές βλάβες και συνεπώς την προέλευση μιας μεταβολικής δυσλειτουργίας.

Η Μεταβολομική βρίσκει διαγνωστικές και θεραπευτικές  εφαρμογές σε πολλαπλά πεδία , όπως:

• Αυτοάνοσα νοσήματα
• Παθήσεις του πεπτικού συστήματος
• Ογκολογία
• Διαβήτης
• Αυτισμός
• Νευρολογικά νοσήματα
• Παχυσαρκία
• Καρδιολογία

Η εύρεση της πραγματικής αιτίας όλων των  χρόνιων ασθενειών ανοίγει επίσης το δρόμο στην αιτιολογική θεραπευτική παρέμβαση.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο Thomas Edison έκανε την ακόλουθη προφητεία: «Ο ιατρός του μέλλοντος δεν θα συνταγογραφεί φάρμακα στον ασθενή, αλλά θα τον καθοδηγεί να ενδιαφέρεται περισσότερο για τον οργανισμό του, τη διατροφή του, τα αίτια και την πρόληψη των ασθενειών». Χάρη στις ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών, η προφητεία του Edison μπορεί πλέον να θεωρείται εκπληρωμένη. Η πραγματική αιτία μιας νόσου δεν είναι η έλλειψη ενός φαρμάκου. Δεν αρρωσταίνουμε επειδή έχουμε χαμηλά επίπεδα ασπιρίνης στο σώμα μας!

Δεδομένου ότι γεννιόμαστε με την προδιάθεση να είμαστε υγιείς, αρρωσταίνουμε επειδή κάποια μεταβολική οδός είναι δυσλειτουργική λόγω ανεπαρκών θρεπτικών συστατικών ή επειδή κάποιο τοξικό στοιχείο, ξένο προς τον ανθρώπινο μεταβολισμό, εμποδίζει τη φυσιολογική ανάπτυξη των ζωτικών χημικών αντιδράσεων.

Είναι τόσο απλό και προφανές, που καταφέρνει να διαφεύγει της προσοχής της ευρέως εφαρμοσμένης ιατρικής. Η επιστήμη είναι από τη φύση της προδιατεθειμένη στην ανακάλυψη και τη συγκέντρωση περισσότερων στοιχείων  σχετικά με θέματα που ήδη γνωρίζουμε.

Όταν φτάνει κανείς στην ανακάλυψη ενός πραγματικού δεδομένου που εξηγεί και ευθυγραμμίζει ασύνδετα μεταξύ τους δεδομένα, τα πράγματα που μέχρι πρότινος φάνταζαν πολύπλοκα φαίνονται πια τόσο απλά, που προκύπτει μια αυτόματη αντίδραση του τύπου «υπερβολικά απλό για να είναι αληθινό». Η ανθρωπότητα χρειάζεται χρόνο για να κατανοήσει σε ευρεία κλίμακα και να αποδεχτεί μια νέα άποψη.

Εμείς οι γιατροί, ιδίως, είμαστε εκπαιδευμένοι να διαχειριζόμαστε την ασθένεια και να ελέγχουμε ή να καταστέλλουμε τα συμπτώματα. Σίγουρα αυτό είναι κάτι επιθυμητό και πρέπει να γίνεται όπου είναι αναγκαίο. Προσφέρει μάλιστα άριστα αποτελέσματα στις οξείες ασθένειες.

Για να επαναφέρουμε όμως μια υγιή κατάσταση, πρέπει να ενεργήσουμε προς την κατεύθυνση της υγείας. Κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα, η ιατρική κατέκτησε τις οξείες ασθένειες. Με τις  εξελίξεις της Μεταβολομικής, η ιατρική διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της, κατακτώντας την ίδια την υγεία και κατά συνέπεια τα χρόνια νοσήματα.

Το ανθρώπινο σώμα έχει την προδιάθεση να είναι υγιές. Αρκεί απλώς να ενεργούμε κατά τρόπο που το βοηθά και χωρίς να του προκαλούμε βλάβες για να διατηρούμε ή να επαναφέρουμε την κατάσταση της καλής μας υγείας.

Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ως δια μαγείας: πρέπει να δράσουμε σε πολλαπλές κατευθύνσεις, να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής και διατροφής μας και να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην υγεία μας. Όσοι όμως θέλουν να είναι υγιείς, σήμερα έχουν τα εργαλεία για να το πετύχουν.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι πρόκειται για κάτι αρκετά δύσκολο να αλλάξουμε συνήθειες, να προσέχουμε τι τρώμε, να παίρνουμε βιταμίνες και να κάνουμε λίγη άσκηση. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι.

Οι ασθενείς συχνά εκπλήσσονται από το πόσο εύκολο είναι εξασφαλιστεί ένα καλύτερο επίπεδο υγείας με τη χρήση των απαραίτητων συμπληρωμάτων και τη τήρηση μιας διατροφής που ταιριάζει στο δικό τους μεταβολικό προφίλ.

Το να ενεργούμε σύμφωνα με τη φυσιολογία μας είναι εύκολο, ευχάριστο και αποδίδει καρπούς!

Ανανέωση των γυναικείων σεξουαλικών οργάνων άμεσα, χωρίς χειρουργείο και χωρίς παρενέργειες, χρησιμοποιώντας πρωτοποριακές ιατρικές τεχνικές για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και της μορφής χωρίς χειρουργική επέμβαση.

Ήδη από το 2010 στις ΗΠΑ άρχισε να αναπτύσσεται η ειδικότητα της αισθητικής γυναικολογίας που αποσκοπούσε στην αποκατάσταση τόσο της μορφής όσο και της λειτουργικότητας των γεννητικών οργάνων.

Λόγω εμμηνόπαυσης, τοκετού, ή ακόμα λόγω της φυσιολογικής διαδικασίας γήρανσης πολλές γυναίκες υποφέρουν από μείωση της αισθητικότητας, ελάττωση της σεξουαλικής απόλαυσης, ή δυσλειτουργίες που αφορούν τα γεννητικά τους όργανα. Δυστυχώς το μεγαλύτερο ποσοστό των παραπάνω γυναικών με αντίστοιχα προβλήματα υποφέρουν σιωπηρά μιας και είναι δύσκολο να μιλήσουν για τέτοιου είδους προβλήματα.

Σήμερα οι εξειδικευμένοι ιατροί έχουμε την δυνατότατα να ανανεώσουμε τα γεννητικά όργανα της γυναίκας και να αυξήσουμε την σεξουαλική απόλαυση, να βελτιώσουμε τη λειτουργία και την εμφάνιση των γεννητικών οργάνων της γυναίκας και να θεραπεύσουμε προβλήματα όπως είναι η απώλεια ούρων, εφαρμόζοντας καινοτόμες μή χειρουργικές ιατρικές τεχνικές. Αντίστοιχες τεχνικές εφαρμόζονται και σε άντρες.

Δυστυχώς πολλές γυναίκες λόγω τοκετού, τραυματισμού, προβλημάτων υγείας ή απλά λόγω της φυσικής διαδικασίας γήρανσης έχουν πολύ μειωμένη αίσθηση στα γεννητικά τους όργανα και αδυναμία σεξουαλικής απόλαυσης. Οι μή χειρουργικές τεχνικές της αισθητικής γυναικολογίας που εφαρμόζουμε αποτελούν ουσιαστικά την μόνη αποτελεσματική θεραπεία που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή για πολλές από τις παραπάνω περιπτώσεις.

Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με μελέτες που έγιναν στις ΗΠΑ περίπου το 50% των γυναικών πάσχουν από κάποιο είδος σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Αντίστοιχα είναι τα ποσοστά και στην Ελλάδα. Παραπάνω περιπτώσεις συμπεριλαμβάνουν την έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας, έλλειψη σεξουαλικής διέγερσης,  αδυναμία να φτάσουν σε οργασμό και πόνο κατά την επαφή. Τα προβλήματα αυτά συνήθως οφείλονται ή συνυπάρχουν με άλλα προβλήματα των γυναικείων γεννητικών οργάνων όπως  κολπική χαλάρωση λόγω τοκετών, ορμονικών προβλημάτων ή λόγω της φυσικής διαδικασίας γήρανσης, ατροφία του  κόλπου, συνήθως λόγω εμμηνόπαυσης ή ορμονικών προβλημάτων, απώλεια ούρων και μελάχρωση του δέρματος στα έξω γεννητικά όργανα.

Όλα τα παραπάνω προβλήματα αντιμετωπίζονται στο ιατρείο  σε 20-40 λεπτά χρησιμοποιώντας ειδικές τεχνικές και εξειδικευμένα μηχανήματα χωρίς να καταφεύγουμε σε χειρουργείο.

Τα παραπάνω προβλήματα απασχολούν μεγάλο ποσοστό των γυναικών ενδεικτικά αναφέρουμε ότι 40% των γυναικών υποφέρουν από σεξουαλικές δυσλειτουργίες σε βαθμό που τους προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα. Επίσης 20% των γυναικών δεν έχουν νιώσει ποτέ οργασμό. 5% των εικοσάχρονων γυναικών πάσχουν από απώλεια ούρων η οποία τους προκαλεί προβλήματα υγιεινής και το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 50% των 60χρονων γυναικών. Η απώλεια ούρων αποτελεί τον κύριο λόγο εξαιτίας του οποίου ηλικιωμένες γυναίκες καταφεύγουν σε οίκους ευγηρίας.

Τα παραπάνω προβλήματα συχνά προκαλούν μεγάλες δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις με αποτέλεσμα να μειώνεται η αυτοπεποίθηση της γυναίκας και γενικά δυσχεραίνουν και την κοινωνική της ζωή διότι δυστυχώς εξακολουθούν να αποτελούν ταμπού ή στίγμα ακόμη και για τις σύγχρονες εξελιγμένες κοινωνίες. Θα έπρεπε όμως οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες να αντιμετωπίζονται όπως και τα υπόλοιπα προβλήματα υγείας. Όπως ακριβώς ελαττώνεται η ακοή ή η όρασή μας όσο αυξάνεται η ηλικία μας, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις σεξουαλικές μας λειτουργίες που υπόκεινται αντίστοιχες αλλαγές κάτι το οποίο δεν θα έπρεπε να αποτελεί στίγμα ούτε λόγο να ντρεπόμαστε.

Στη σύγχρονη εποχή, η ομορφιά έχει αναχθεί σε υπέρτατη αξία. Όλοι την αναζητούν και όλοι θέλουν να την διατηρήσουν για πάντα. «Ο άνθρωπος είναι υγιής όταν είναι σε αρμονία με τις διάφορες φάσεις της ζωής, από σωματικής και νοητικής άποψης».

Έχοντας αυτό ως βάση το 1973 στη Γαλλία αναδείχθηκε από τον Dr J. J. Legrand ένας νέος κλάδος της ιατρικής πρακτικής, που ονομάστηκε Αισθητική Ιατρική. Αυτή αφορά την εξυγίανση της ψυχοσωματικής ισορροπίας, αλλά και την βελτιστοποίηση της γενικής εμφάνισης ενός ατόμου με τη χρήση επεμβατικών και μη εφαρμογών.

Ο όρος αισθητική ιατρική ακούγεται ολοένα και πιο συχνά στις μέρες μας. Συζητιέται τόσο σε ιατρικούς κύκλους αλλά κυρίως έχει γίνει γνωστός ο όρος στον απλό κόσμο. Για αυτό το λόγο και η ζήτηση των εφαρμογών της αισθητικής ιατρικής μέρα με την ημέρα αυξάνεται τόσο σε πανελλαδικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Βασικός πυλώνας της αισθητικής ιατρικής είναι πως είναι μια εξειδίκευση που προσφέρει θεραπεία όχι μόνο σε παθολογικά θέματα αλλά και σε ψυχικά.

Αυτό που ορίζεται ως αισθητική ιατρική είναι η  βελτιστοποίηση της ψυχοσωματικής ευεξίας του ανθρώπου.  Μπορεί να εφαρμοστεί από όλους τους γιατρούς ,όλων των ειδικοτήτων αφού έχουν καταρτιστεί ακαδημαϊκά με τις απαραίτητες γνώσεις.  Από τις αρχές της δεκαετίας, οι αισθητικές ιατρικές παρεμβάσεις έχουν αυξηθεί. Σήμερα, τρεις δεκαετίες μετα, ο κλάδος αυτός έχει αναγνωρισθεί παγκοσμίως, με την ίδρυση εξειδικευμένων μεταπτυχιακων προγραμμάτων για ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων.

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν , πως η ανάγκη να βελτιώσει κάποιος την εξωτερική του εικόνα , είναι ματαιοδοξία , η φιλοσοφία της αισθητικής ιατρικής έρχεται να αποδείξει πως είναι ακριβώς το αντίθετο. Η αισθητική ιατρική είναι πρόληψη νόσων,  γι’αυτό και  δρα σε 3 συστήματα (νευροψυχιατρικό, ενδοκρινολογικό , ανοσοποιητικό ) τα οποία πρέπει πάντα να βρίσκονται σε πλήρη ισορροπία.

Εάν το σκεφτούμε όσο πιο απλά γίνεται , όταν κάποιος ξυπνάει το πρωί και η εικόνα του τον ικανοποιεί και τον γεμίζει χαρά , αυτό αυτομάτως δρα στο νευροψυχιατρικό του σύστημα προκαλώντας συναισθήματα χαράς και ευεξίας . Τα συναισθήματα αυτά αποδεδειγμένα επηρεάζουν  τη παραγωγή – έκκριση ορμονών και έτσι φτάνουμε στη θετική επιρροή για το ενδοκρινολογικό σύστημα. Η σωστή λειτουργία των προαναφερθέντων συστημάτων , καταλήγει φυσικά στην σωστή λειτουργία και βελτίωση του ανοσοποιητικού.  Όλα είναι αλυσίδα .

Οι σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της Αισθητικής Ιατρικής μας δίνουν τη δυνατότητα να αποφύγουμε το χειρουργείο και να πραγματοποιήσουμε την επιθυμητή επιλογή, όχι μόνο από επιλογή, αλλά και διαλογή. Με την σωστή καθοδήγηση και συμβουλευτική του ιατρού, είμαστε σε θέση να διαλέξουμε μια από τις πολλαπλές μη παρεμβατικές αισθητικές εφαρμογές. (botox, fillers, PRP, μεσοθεραπείες, ενέσιμα νήματα, peelings, RF, Laser κλπ.)

 

Για περισσότερες πληροφορίες

επικοινωνήστε μαζί μας στο

τηλ. 210 6716126